Napier en omgeving
4 februari 2018 - Napier, Nieuw-Zeeland
De tropische storm Fehi, (die, zo begrijp ik, ook het NOS journaal heeft gehaald) is inmiddels uitgeraasd, maar heeft behoorlijk wat schade verricht in Wellington, Nelson en aan de westkust van het Zuid eiland. Na een paar dagen wat koeler en regenachtiger weer schijnt de zon opnieuw volop. Zelf heb ik er nauwelijks last van gehad.
Sinds de Tongariro Crossing heb ik alweer heel wat kilometers (hier zeggen ze K’s) afgelegd in de mij bekende Intercity bussen. Ik geniet van het landschap, dat aan me voorbij trekt: groene, glooiende heuvels met veel koeien en nog meer schapen, soms afgewisseld met een ineens uit het niets oprijzende steile berg. Een totaal ander landschap dan op het Zuid eiland, veel minder of liever gezegd bijna geen meren en minder ruig ook. Herinneringen komen boven, want in de 80-er jaren ben ik hier ooit op een Sydney-vlucht met Lou geweest. Rotorua, Lake Taupo, voor mij bekende namen met “Sweet memories”.
Reizen in deze bussen is op zich al een avontuur: al die verschillende toeristen met hun ‘waar-ben-ik-nou-toch-weer-beland?-uitdrukking op hun gezichten (de mijne waarschijnlijk ook😜), af en toe een forse vertraging, wachten op andere bussen zonder informatie te krijgen, een accu die het begeeft, grote en luidruchtige Indiase familie’s met véél te veel bagage (‘what’s new?’’).....Enfin, ik onderga het allemaal vergenoegd, relaxt en soms lijdzaam, want uiteindelijk kom ik steeds vroeg of (soms heel) laat op mijn bestemming aan. Zo arriveerde ik ook pas tegen middernacht, na een busreis van 7 uur, in Napier. Ik had mijn gast-echtpaar gebeld, dat ik vertraagd was en toen ik aankwam lag een enveloppe met sleutel en info voor me klaar achter een grote bloempot. Tja, hier kan dat blijkbaar nog.
Napier ligt aan de oostkust van het Noord eiland aan de Hawke’s Bay. Een stad met een aparte geschiedenis. In 1931 is het centrum n.l. totaal verwoest door een 2,5 minuut durende aardbeving. Ondanks veel dodelijke slachtoffers en gewonden, gingen de inwoners niet bij de pakken neerzitten, maar besloten ze de stad weer opnieuw op te bouwen. En het moest allemaal anders worden: de straten moesten breder worden en de huizen in Art Deco stijl herbouwd, toentertijd in de mode. Ieder nadeel heeft zo zijn voordeel want in dit geval was het ‘voordeel’, dat deze desastreuze aardbeving plaats vond tijdens de Grote Depressie: mensen hadden geen werk en nu deed zich deze geweldige gelegenheid tot werk voor. In een paar jaar tijd was het nieuwe Napier een feit en noemde (en noemt) de stad zich de Art Deco hoofdstad van de wereld.
Ieder jaar in februari wordt hier het Art Deco festival gehouden: bewoners en misschien ook wel toeristen doffen zich helemaal op en uit in jaren-30-stijl. Je vindt in Napier dan ook verschillende winkels, waar je van alles op dit terrein kunt vinden en je helemaal uit je dak kunt gaan: super leuke Charleston jurken, hoedjes, sieraden etc. Helaas is dit festival eind februari en dan ben ik alweer in de Lage Landen, anders had ik zeker het e.e.a. aangeschaft.
Net buiten Napier ligt Cape Kidnappers, een schitterende en ruige plek, waar sinds de jaren 30 een grote kolonie jan-van-genten is neergestreken. Prachtige vogels met een spanwijdte van zo’n 2 m en een gewicht van 2 kg! Paartjes blijven altijd bij elkaar en broeden samen hun ei uit. Als het jong 15 weken oud is, vliegt het uit. En niet een klein stukje, maar gelijk 3000 km naar Australië!!
Daar blijven ze 2-3 jaar en vervolgens vliegen ze weer retour. De Kiwi’s maken hier graag grapjes over: die vogels willen helemaal niet bij de Aussies blijven, maar terug naar Kiwi-land. Rivaliteit tussen grote en kleine broer.
De dag na mijn stop in Napier en het uitstapje naar de jan-van-genten kolonie, was het weer tijd om mijn biezen te pakken en verder te reizen naar het noorden. Opnieuw een lange busrit van Napier via Taupo en Rotorua naar Whakatane aan de Bay of Plenty (deze details voor de kaartlezers onder jullie).
Wat ik hier weer ga beleven, lezen jullie in mijn volgende verslag.
We zitten op zondagmorgen je verhalen weer eens rustig te lezen. Erg mooi allemaal en krijgen ook zin om weer zoiets te ondernemen vooral bij het zien van die mooie foto's. Geniet maar van het geweldige land, we kijken uit naar je volgende verhaal. Gr Gedeon en Yvonne
De stad doet me denken aan Nw Orleans ! En wat een prachtige vogels ! Fijn dat het weer verbeterd is .
Ik geniet van je verhalen!
😘
"Geen bericht, goed bericht" maar dat wil niet zeggen dat het nu slecht is! We genieten in stilte van je belevenissen met foto's. Geweldig en overdonderend lijkt het ons: zoveel "info" in zo'n tempo. Leeftijd hè. Die old-timer lijkt ons wel wat. Uiteraard zien we uit naar je verdere belevenissen en genieten van de landschap foto's (beleefd aanbevolen) .Auteurs rechten? Graag tot de volgende aflevering....
Het is volop meegenieten!!
De herinneringen zullen zeker heel speciaal zijn 🍀🍀.
Bijzonder zoveel dingen zien in een korte tijd en het verwerken en opslaan ervan.
Geniet lekker verder en kijk weer uit Nasr het volgende verslag. Hier nu koud maar heerlijk. Lffs en xxxx
Jij kan het zo prachtig verwoorden !!
Leuk om te lezen :)x🌺
Dank je wel voor je gezellige en weer goede verhaal!!!
Heel leuk om zo op afstand mee te genieten.
Fijn ook dat we kunnen zien door de foto,s dat het goed met je gaat.
Liefs van Trudy