Wellington

26 januari 2018 - Wellington, Nieuw-Zeeland

Met een vliegtijd van 12.30 bracht de crew van Air New Zealand met Captain John Pauwels (die overigens na deze vlucht met pensioen zou gaan), mij veilig van San Francisco naar Auckland. Het voelde een heel klein beetje als ‘thuis’ komen. En helemaal toen ik doorvloog naar Wellington, door het raampje naar buiten keek en dit prachtige land weer aan mij voorbij zag glijden.

Toen ik bij aankomst naar buiten liep voelde ik de eerste warmte al. “We hebben dit jaar een heel mooie zomer; beter dan vorig jaar met alleen maar regen”, vertelde de taxi-chauffeur me, terwijl hij me naar mijn eerste onderkomen van deze NZ-zwerftocht reed. Hopelijk blijft het zo en kan mijn regenbroek in mijn reistas blijven.

Na een hartelijke ontvangst door Dean van CityStudio appartments, een douche en heel klein dutje, was het tijd om de stad te gaan verkennen.

Wellington is de hoofdstad van Nieuw Zeeland (ook wel ‘Windy Welli’ genoemd vanwege de krachtige winden, die door de straten blazen), heeft ongeveer 200.000 inwoners en verder alles wat een stad zoal tot een gróte stad maakt: regeringsgebouwen, een financiële wijk, musea, een uitgaanscentrum, winkelstraten etc. Maar mijn eerste indruk was ‘wat een rommelig geheel’. Dus op naar de Waterfront, waar het vaak wel gezellig is met allerlei activiteiten op en aan het water.   Ook daar was het een wirwar van indrukken. Je zou bijna het misschien wel meest bijzondere gebouw van deze stad over het hoofd zien, n.l. het Museum of New Zealand ofwel het Te Papa Museum. Van een aantal mensen had ik al gehoord, dat ik het Te Papa beslist móest gaan bezoeken. Bertha en Marijke, jullie hadden helemaal gelijk, hoor!!

Het gebouw zelf is architectonisch heel apart, groot en extravagant, (‘deconstructivistisch’ las ik ergens) met zijn talloze verschillende aan elkaar geschakelde vormen.

Te Papa (‘Our Place’) gebruikt de modernste multimedia technieken om NZ met zijn vele facetten op een interessante manier te presenteren. Eigenlijk worden er meer verhalen verteld. Je leert over vulkanen en aardbevingen, de fauna van het land, de geschiedenis van de Maori, maar ook over de inzet van de ANZAC (leger van Australiërs en Nieuw Zeelanders) bij de slag om Gallipoli in WW I en over de vele immigranten die hun geluk in NZ hebben gezocht. Misschien, bedenk ik me nou, komt de vorm van het gebouw wel overeen met de inhoud.Ik ben er zeker 4 uur binnen geweest, totdat mijn hoofd ‘vol’ zat met nieuwe kennis.

Al met al was dit korte verblijf in Wellington beslist de moeite waard.Maar morgen laat ik de stad met al zijn drukte achter me en reis ik verder met de Kiwi rail naar het Kapiti eiland.

Tot over een paar dagen!

Foto’s

7 Reacties

  1. Dorine Verweij:
    26 januari 2018
    Hi Najla,
    Ben zelf nog nooit in NZ geweest maar krijg er door jouw leuke en informatieve stijl van schrijven echt zin in om er ook eens naar toe te gaan! Op naar de volgende plek, goede reis. Veel liefs
  2. Najla:
    26 januari 2018
    Je zult het hier ook prachtig vinden, Dorine. Ben je inmiddels weer terug uit Thailand?
  3. Gerda en Per Bibow:
    27 januari 2018
    Zo herkenbaar Najla! De kajakles en de gekleurde bootjes en Te Papa. Ben benieuwd hoe je de landing in Wellington hebt ervaren, dat zag er zo spannend uit vanaf het water. Goede reis verder en kijken we al weer uit naar het volgende verhaal van een voor ons onbekende kant van het Noorder Eiland. Per en Gerda.
  4. Najla:
    27 januari 2018
    De landing was inderdaad een soort HKG-landing. Tot op het laatst zie je alleen maar water.
    Ben nu op Kapiti Island. Fijn om weer in de natuur te zijn. Gisterenavond een kiwi-spotting-wandeling gedaan. Voelt als safari....
  5. Inez Schipper:
    27 januari 2018
    Hallo Najla,
    Nu kan het avontuur beginnen, !!!
    Wel leuk, om mee te mogen genieten:)😄
  6. Bertha De Vries:
    28 januari 2018
    Hallo Nalja,
    Niets te veel gezegt hè ,over het Te Papa!
    Mooi dat je een goede reis hebt gehad.
    Zie uit naar verdere verhalen, zie het weer helemaal voor me dat geweldig mooi land!
    Lieve groet Bertha.
  7. Ans ballast:
    29 januari 2018
    Hoi Najla. Leuk om weer even iets te horen.
    Geniet enorm van de manier waarop je schrijft.
    Wel heel bijzonder wat je allemaal ziet en doet.
    De naam kiwi blijft grappig.
    Geniet lekker verder en kijk weer uit naar de volgende mail.
    Lffs Ans 💕💕