Van Kapiti Island naar Ohakune

Na de stad achter me gelaten te hebben, ben ik met trein, bus en ferry op Kapiti Island beland. Een natuurreservaat, dat door Maori families wordt beheerd. Er wonen maar 3 mensen permanent. Om er te komen heb je een ‘permit’ nodig en per dag worden er slechts een beperkt aantal bezoekers toegelaten. Bovendien is een verblijf hier aan een aantal strikte regels verbonden, zoals geen BBQ’s o.i.d., geen kaarsen branden, op de paden blijven, zuinig met water zijn etc. 

Dit eiland is vanwege zijn natuurbehoud heel bekend bij Nieuw Zeelanders én buitenlanders. Ik heb hier meer dan één gast gesproken, die een bezoek aan Kapiti Island heel hoog op zijn/haar bucketlijst had staan. Zelfs Prins William is hier geweest. Persoonlijk had ik hier geen enkel idee van, dus voel me nog meer bevoorrecht dan ik al was.

Er is op het eiland maar één Lodge met 3 houten huisjes en 2 grote tenten. Ik had het geluk om in een tent te mogen slapen. Wel een luxe tent hoor, dus het was een soort ‘glamping’: er stond een heerlijk 2-persoons bed in met voldoende dekens, kussens etc. Had zelfs een terrasje met zitje en een eigen houten buiten toiletje. Kamperen á la Najla dus, Ruud.

Slapen op deze bijzondere plek was echt geweldig. Soms, als ik even wakker was, hoorde ik inheemse loopvogels zoals de weka en takeha rondom mijn tent scharrelen. (Er zijn in NZ nergens gevaarlijke dieren, dus dat is wel geruststellend, want ben in dat opzicht beslist geen held...). ‘S Ochtends bij zonsopgang kreeg ik een aanzwellend concert van talloze andere vogels, die ik natuurlijk absoluut niet herkende. Dit en het geruis van de zee was het enige, dat ik hoorde. Denk daar nog een bijna volle maan bij en een prachtige sterrenhemel (want geen lichtvervuiling), dan waan je je toch een beetje in een  paradijsje. En dat op ongeveer een uur afstand van Wellington.

Behalve de vele andere soorten inheemse vogels, lopen er ook nog zo’n 1400 kleine gespikkelde Kiwi’s rond. Omdat het nachtdieren zijn, hebben we 2 avonden, tijdens een wandeling met een gids, geprobeerd om er één of meerdere te spotten. Maar helaas: heb hun lokroep gehoord en het geritsel van hun stappen in het gebladerte onder de bomen, maar gezien...nee dus. 

Mijn volgende stop was Peka Peka, aan de overkant van Kapiti Island, waar ik bij Robyn logeerde in haar schitterend gelegen huis aan de kust. Even de duinen over en je was op een prachtig, vrijwel verlaten, breed zandstrand.

Omdat ik die dag de enige gast was, ben ik eigenlijk steeds met haar opgetrokken. Eerst lekker aan de koffie, elkaar leren kennen en vervolgens heerlijk afkoelen in de zee (super aangenaam water, omdat het al dagen achtereen zo’n 28 graden is). Intussen draaide de wasmachine mijn eerste wasje van deze reis. Bij terugkomst een lekker koud wijntje, terwijl Robyn de avondmaaltijd klaar maakte. Vervolgens weer terug naar het strand voor een wandeling en opnieuw een duik in de zee bij een spectaculair mooie zonsondergang en (bijna) volle maan. 

Ik heb daarna als een roos geslapen!!

De andere ochtend, na een top ontbijt, moest ik alweer afscheid nemen van deze bijzondere, geestige en gastvrije vrouw, die bijna als een vriendin voor me was. Hebben heel wat afgelachen. Ben op mijn zwerftocht door NZ zelden zo verwend!

Met een tas schone was, een lief cadeautje én een fles witte wijn vertrok ik naar het station van Paraparaumu, om daar verder te reizen met de Kiwi Rail, een lange afstandstrein, die in 11 uur van Wellington naar Auckland rijdt.

Ik ben na zo’n 4 uur in Ohakune uitgestapt, want morgen staat de Tongariro Crossing op mijn programma, een 8 uur durende wandeling van 19 km langs 3 actieve vulkanen! 

Ben heel benieuwd hoe ik dat zal ervaren.